Grupa Motylki
Dzień dobry Motylki!
Przywitajmy się!
Zaśpiewacie? Znacie bardzo dobrze tę właśnie powitankę 😊 Specjalnie dla Was.
Dzisiaj porozmawiamy o INTERNECIE. Jest to słowo, które każdy z Was zna. Wszyscy mają internet w telefonach, w laptopach, komputerach i tabletach. W przedszkolu też mamy internet. Czasem na zajęciach nie chce się coś uruchomić ( np. piosenka lub jakaś zabawa) i Motylki mówią Pani, że może nie ma internetu…
Takie mądrale 😊 Znacie to słowo bardzo dobrze.
Ale co to jest ten internet?
Internet jest trochę jak pajęczyna.
Komputery, smartfony, tablety i inne urządzenia na całym świecie łączą się ze sobą za pomocą internetu, tworząc sieć. Dzięki temu ludzie w różnych krajach czy miastach mają dostęp do tych samych informacji, stron, gier, filmów, aplikacji. Możesz grać w tę samą grę co dzieci w Anglii, możesz rozmawiać z osobami, które przebywają daleko od ciebie (np. przez kamerkę w telefonie albo w komputerze– tak jak Pani Weronika rozmawiała z Wami jak jej nie było w przedszkolu).
Bardzo dobrze można pokazać taką sieć na obrazku. Zobaczcie.
Źródło: www.pixabay.com
Do czego służy internet?
Wiemy już, czym jest internet. Teraz zastanowimy się, do czego służy.
Kto z Was które korzysta z internetu?
Co robiliście w internecie?
Co jeszcze można robić w internecie?
Popatrzcie na karty i nazwijcie czynności na obrazkach.
źródło www.fdds.pl
Za chwilę usłyszycie bajkę o Jasiu i robociku Neciu. Posłuchajcie uważnie historii tych dwóch przyjaciół.
Pytania do bajki – zastanówcie się i spróbujcie odpowiedzieć na pytania.
- Jak nazywają się bohaterowie tej bajki?
- Kim jest Necio?
- Gdzie był Necio, gdy Jaś pojechał z rodzicami na wakacje?
- Co robił Necio, gdy był sam na strychu?
Praca plastyczna „Mój Robot”
Z dostępnych w domu materiałów spróbuj robić własnego robota. Można też wykorzystać poniższy obrazek. Trzeba wyciąć ( zadanie dla dorosłego) części robota i nakleić na kartkę, tak, aby powstał Necio z bajki. Czekamy na Wasze roboty.
źródło: www.fdds.pl
Na koniec zadanie dla Was i Waszych Rodziców.
źródło: www.fdds.pl
Informacja dla Rodziców – dzisiejsze zajęcia zostały przygotowane na podstawie materiałów Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę. Podczas zajęć dzieci poznają bohatera serwisu www.necio.pl – robota imieniem Necio; dowiadują się, czym jest internet i do czego służy; poznają zagrożenia, jakie niesie ze sobą korzystanie z urządzeń ekranowych i internetu. Do przygotowania zajęć wykorzystane zostały fragmenty scenariusza. Chętnych rodziców zapraszamy do zapozania się z całym pakietem dla przedszkolaków (poniżej link).
https://www.necio.pl/dla-nauczycieli/materia%C5%82y-edukacyjne
Więcej informacji na temat bezpiecznego korzystania przez dzieci z internetu znajduje się na polecanej przez nas stronie Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę www.rodzice.fdds.pl i na stronie www.necio.pl.
Grupa Jeżyki
Dzień dobry Jeżyki! Zapraszam Was do zajęć!
Najpierw przywitajmy się naszą ulubioną piosenką ,,Wszyscy są, witam Was”
Kochane Jeżyki, dzisiaj dla Was przygotowałam kolejną zagadkę. Ciekawe o czym ona jest? Oto ona:
,,Szklanym okiem błyska,
zdjęcia piękne robi.
Uśmiechnij się Asiu,
uśmiech Tobie zdobi.”
Zgadliście! Jest to aparat, a to oznacza, że dzisiaj porozmawiamy o aparacie fotograficznym
Pamiętacie, jak kiedyś wyglądały telefony? Aparat również bardzo różnił się od tych, którymi robią zdjęcia Wasi rodzice. Zobaczcie tutaj na obrazkach.
Widzicie jaki był duży i jak śmiesznie wyglądał? Potem robił się coraz mniejszy i mniejszy, aż stał się takim, jaki go znacie 🙂
Czy wiedzieliście, że stare aparaty robiły tylko szare zdjęcia? Fotografie nie miały kolorów tak, jak teraz mają.
Skoro dzisiaj naszym tematem zajęć jest aparat, pobawmy się zatem w fajną zabawę ,,Fotograf i model”. Do zabawy zaproście rodziców.
Zabawa polega na tym, że dziecko staje się fotografem, ale zanim zrobi zdjęcie, pokaże pozę rodzicowi, jaką ma wykonać. Po wykonaniu przez dziecko zdjęcia, role się zamieniają – rodzic pokazuje pozę dziecku i sam robi mu zdjęcie.
Teraz możecie wziąć aparat, wyjść na podwórko i zrobić zdjęcie czegoś, co Wam się kojarzy z wiosną. Po wykonaniu zdjęcia, pokażcie go rodzicom i spróbujcie opisać, co jest na zdjęciu.
Po zabawie na świeżym powietrzu zapraszam Was na wykonanie własnego aparatu fotograficznego.
Potrzebujecie:
– nakrętki
– pudełka niedużego (najlepiej czarnego, a jeśli nie macie – oklejcie go czarnym papierem)
– kleju
– nożyczek
– kawałka plasteliny lub gąbki
Co trzeba z tym zrobić? Na środek pudełka z pomocą rodzica naklejamy zakrętkę. Z gąbki wycinamy kwadracik (lub formujemy z plasteliny kawałek) i naklejamy jako przycisk do robienia zdjęć na boku. Oto mamy własny aparat.
Gratulacje, staliście się fotografami! Na zakończenie zajęć mam dla Was kolorowankę, ale z okazji, że Jesteście fotografami, dorysujcie swoją twarz przy aparacie.
Do jutra!
Grupa Pieski
Witam Was Kochane Pieski w kolejnym dniu naszych zajęć!
Na początek rozgrzejmy palce naszą ulubioną zabawą paluszkową do piosenki ,,Tu paluszek”
Drogie Pieski, posłuchajmy dzisiaj krótkiego opowiadania.
Grupa ,,Pieski” z panią Wiolą i panią Martyną idzie na wycieczkę do zakładu fotograficznego. Dzieci zaprosił pan fotograf. Zakład mieści się w starej kamienicy. Dzieci wchodzą do poczekalni.
– Jak tutaj pięknie i tyle luster – dziwi się jedna dziewczyna – I tyle różnych fotografii – rozgląda się ciekawie.
– O! Młoda para! -wskazuje pewien chłopak.
– A tutaj mały chłopiec z rodzicami – zauważył jego kolega.
– Witam was przedszkolaki!- zza kotary wychodzi pan fotograf – Proszę za mną.
Grupa ,,Pieski” wchodzi do dużej sali. Reflektory oświetlają pomieszczenie.
– Proszę stanąć na tle dekoracji. Teraz uśmiechy i przez chwilę nikt się nie rusza – nastała cisza. Jedynie szmer aparatu i błysk lampy uświadomił wszystkim, że właśnie pan fotograf wykonał zdjęcie.
– Dziękuję, gotowe. Teraz opowiem wam o zdjęciach robionych w sposób tradycyjny oraz o zdjęciach wykonanych aparatem cyfrowym – dzieci słuchają z zainteresowaniem dokładnie przyglądając się aparatom które pokazuje pan fotograf.
Następnego pan fotograf wkroczył do sali z dużą fotografią. Na tle starego zamku stała uśmiechnięta grupa ,,Pieski”.
– Oprawimy i powiesimy w naszej sali – pani Wiola z zaciekawieniem przyglądała się postaciom na fotografii.
– Kiedy pójdziecie do szkoły pozostanie zdjęcie, które będzie mi was przypominać.
Oto pytania do opowiadania:
– Gdzie poszła grupa ,,Pieski” z Panią Wiolą i Panią Martyną?
– Kto to jest fotograf?
– Co zrobił fotograf?
– Co zrobi pani Wiola, kiedy dzieci pójdą do szkoły?
Bardzo ładnie odpowiedzieliście na pytania, teraz czas zobaczyć zdjęcia aparatów, jak kiedyś wyglądały, a jak wyglądają teraz. Czy potraficie dostrzec różnicę między nimi i opisać zdjęcia?
Kiedyś aparaty dziwnie wyglądały, czyż nie? Na pewno były większe od tych, które znacie. Czy wiedzieliście, że stare aparaty robiły tylko szare zdjęcia? Nie? To teraz wiecie! 🙂
Skoro dzisiaj naszym tematem zajęć jest aparat, pobawmy się zatem w fajną zabawę ,,Fotograf i model”. Do zabawy zaproście rodziców.
Zabawa polega na tym, że dziecko staje się fotografem, ale zanim zrobi zdjęcie, pokaże pozę rodzicowi, jaką ma wykonać. Po wykonaniu przez dziecko zdjęcia, role się zamieniają – rodzic pokazuje pozę dziecku i sam robi mu zdjęcie.
Na zakończenie zajęć mam dla Was kolorowankę, ale z okazji, że Jesteście fotografami, dorysujcie swoją twarz przy aparacie.
Do jutra!
Grupa Wiewiórki
Witajcie ,, Wiewióreczki’’. Dzisiaj poznacie zasady bezpiecznego korzystania z Internetu!!!
1. Zabawa „Sieć komputerowa” z użyciem kłębka wełny.
Dziecko i rodzice siedzą w kręgu. Jedna osoba dostaje kłębek wełny, przytrzymuje koniec, a kłębek rzuca do wybranego dziecka wypowiadając jego imię. Osoba ta również zatrzymuje nić, a wełnę rzuca do kolejnego dziecka wypowiadając jego imię. Zabawa trwa do momentu aż kłębek dotrze do każdego uczestnika.
2. „Alicja w krainie… Internetu” mini teatrzyk w wykonaniu dorosłych.
Występują: Dziewczynka Alicja, Zły Rabuś.
Alicja macha w stronę drzwi:
A: Pa pa, mamusiu! Pa, tatusiu! Obiecuję, że będę grzeczna i nie wpuszczę nikogo obcego do domu!
Wchodzi do pokoju i mówi do siebie:
A: Hi, hi! Nareszcie jestem sama. Czas na komputer. W co by tu pograć? Alicja gra na komputerze i po chwili:
A: Aaa… Znudziło mi się… O! Ktoś tu do mnie napisał! Zobaczę, kto to? Zły porusza się za zasłoną i siada z komputerem:
Z: Cześć, nieznajoma! Poklikamy?
A: Chętnie! A kim jesteś?
Z: Szukam przyjaciół. Ile masz lat?
A: Dziesięć. A Ty?
Z: Tyle samo. Jak Ci na imię?
A: Alicja. A Tobie?
Z: Zuzia. Lubisz oglądać bajki?
A: Pewnie. Moja ulubiona to „Kraina Lodu”.
Z: Moja też! Najbardziej lubię Elzę. Nawet jestem trochę do niej podobna (Zły śmieje się do siebie szyderczo).
A: Naprawdę? Ja chyba bardziej przypominam Annę.
Z: To może pobawimy się kiedyś wspólnie w Krainę Lodu?
A: Bardzo chętnie, ale nie wiem gdzie mieszkasz.
Z: To może ja Ciebie odwiedzę. Podasz mi swój adres?
A: Tak. Mieszkam w Krakowie przy ulicy Polnej 25.
Z: A masz duży dom?
A: Tak, bardzo duży. Będziemy mieć dużo miejsca do zabawy.
Z: To super! A masz jakieś ładne sukienki, żebyśmy mogły przebrać się za Elzę i Annę?
A: Tak, całe mnóstwo. W dodatku będziemy mogły pożyczyć od mamy biżuterię. Ma jej całą szkatułkę.
Z: Świetnie. A Twoi rodzice nie będą mieli nic przeciwko? Może pobawmy się, kiedy nie będzie ich w domu.
A: Dobrze. Moi rodzice i tak bardzo dużo pracują. Kiedy wracam ze szkoły, zwykle nie ma ich w domu.
Z: To kto Ci otwiera drzwi do domu?
A: Powiem Ci, ale obiecaj że nie powiesz nikomu. Rodzice mówią, że to tajemnica.
Z: No co Ty! Nie powiem nikomu. Co to za tajemnica?
A: Rodzice zostawiają klucz pod wycieraczką.
Z: No to nieźle… To co? Nie boją się, że złodzieje ukradną im pieniądze?
A: Nie, bo pieniądze są dobrze ukryte w największej książce na półce.
Z: A gdzie mama ukrywa szkatułkę z biżuterią?
A: W szufladzie w sypialni.
Z: To umówmy się na jutro. O której wracasz ze szkoły?
A: Wracam o 15.00, a rodzice są w pracy do 20.00, więc będziemy mieć dużo czasu na zabawę.
Z: Świetnie. To odwiedzę Cię o 15.00.
Alicja schodzi ze sceny. Zły Rabuś chowa się za zasłoną. Po chwili wychodzi i patrzy na zegarek.
Z: Minął jeden dzień. Jest już godz. 12.00. Czas ruszyć do akcji i odwiedzić dom Alicji, póki jest jeszcze w szkole. Zły Rabuś skrada się w stronę drzwi.
Z: O, wycieraczka! Zaraz sprawdzę, czy jest tu ukryty klucz. Podnosi wycieraczkę i wyjmuje klucz.
Z: Jeeest! No to otwieram! Zły „otwiera” niewidzialne drzwi, wchodzi do domu i rozgląda się.
Z: Ciekawe, gdzie jest ta półka z książkami… O, jest! Gdzie ta największa książka, gdzie ta największa książka?… Jeeest! Zły wyjmuje z książki plik banknotów.
Z: He, he, he… Wszystko idzie zgodnie z planem. Teraz czas na szkatułkę z biżuterią. Idę do sypialni. Zły rozgląda się i dostrzega szufladę. Wyjmuje z niej szkatułkę. Otwiera i ogląda biżuterię.
Z: No to jestem bogaty! Czas wrócić do komputera i znaleźć inne dziecko, które zdradzi mi, gdzie rodzice trzymają cenne rzeczy. Może to będzie ktoś z was? He, he, he…
Zły znika za drzwiami…
3. Rozmowa podsumowująca wysłuchane przedstawienie.
Rodzic pyta dziecko: „Czy Alicja zachowała się właściwie? Jakie błędy popełniła? Czy można przez Internet podawać ważne informacje nieznanym osobom? Jakie są zagrożenia Internetu?”
4. Wykonanie plakatu ilustrującego ,, Zasady bezpieczeństwa w Internecie’’ na podstawie następujących zasad i rysunku:
• Nigdy nie podawaj informacji o sobie: adres zamieszkania, numer telefonu, itp.!
• Nie ufaj osobom poznanym w sieci!
• Korzystaj z Internetu tylko pod kontrolą Rodziców!
• Nie wchodź na strony, których nie znasz!
• Korzystaj z komputera nie dłużej, niż 45 min!
• Zachowaj prawidłową postawę przy korzystaniu z komputera!
• Nie otwieraj podejrzanych wiadomości lub stron!
• Nie wyśmiewaj, obrażaj, osądzaj innych!
• Powiedz rodzicom lub nauczycielowi jeśli coś cię zaniepokoi!
5. Zabawa ruchowa „Awaria komputera”. Przy włączonej muzyce dzieci tańczą lub skaczą. Gdy muzyka przestaje grać, zatrzymują się. Kto się ruszy, ten zostaje „oddany do serwisu” i siada:
Grupa Zajączki
Dzień dobry Drogie Dzieci.
Dzisiaj powiemy sobie o telefonach dawniej i dziś.
Do czego służą i w czym nam pomagają.
Demonstracja dwóch telefonów: stacjonarny i komórkowy.
Dzieci określają czym różnią się między sobą oba telefony.
Dzieci opisują telefony jak wyglądają i czym się różnią od siebie.
Wymieniają instytucje, które posiadają bezpłatne połączenia.
Przypominają wraz z rodzicem WAŻNE numery alarmowe.
997 – POLICJA
998 – STRAŻ POŻARNA
999 – POGOTOWIE RATUNKOWE
112 OGÓLNY NUMER ALARMOWY
Słuchanie wiersza B. Formy „Telefony”
Stacjonarne, komórkowe
ludzie mają telefony.
Mogą dzwonić kiedy zechcą,
hen, w dalekie świata strony.
Numer swego telefonu
zapamiętać musisz sobie.
Sprawdź też numer na policję,
straż pożarną, pogotowie.
Kiedy w trudnych sytuacjach
przez telefon pomoc wzywasz,
wiedz- telefon nie zabawka,
pomyśl kiedy go używasz.
„Halo, halo” – zabawa rytmiczna przy piosence.
a) aktywne słuchanie piosenki. Dzieci słuchając piosenki w siadzie skrzyżnym, naprzemienne klaszczą w dłonie i uderzają dłońmi o uda (Klaśniecie, udo, klaśniecie, udo)
b) „złap pauzę” – zabawa słuchowa. Dzieci chodzą po sali w rytmie piosenki. W rytmie pauz zatrzymują się na dwie sekundy i rytmicznie klaszczą dwa razy w dłonie
Halo! Halo! – tak słychać w telefonie.
Halo! Halo! – powtarzać lubię sam.
Halo! Halo! – do taty dziś zadzwonię.
Porozmawiać z nim ochotę mam.
Stuku! Stuku! – napiszę SMS – a.
Stuku! Stuku! – literek równy rząd.
Stuku! Stuku! – na SMS-a czeka
Babcia, która jest daleko stąd.
Dzyń! dzyń! dzyń! dzyń – telefon znowu dzwoni.
Dzyń! dzyń! dzyń! dzyń – odbiorę dzisiaj sam.
Dzyń! dzyń! dzyń! dzyń! – pobawię się z mamusią
Bo telefon taki ładny mam!
Grupa Sówki
Witam Was Sówki w czwartkowy poranek. Zgodnie z zapowiedzią dzisiaj porozmawiamy na temat komputera i internetu, ale na początek trochę gimnastyki:
Wiecie już, że na początku komputery były wielkie jak szafy i ludzie używali ich jako maszyn do liczenia? To na szczęście szybko się zmieniało i KOMPUTER stawał się coraz mniejszy. Teraz każdy z nas może mieć swój komputer w domu, na biurku, a nawet nosić go przy sobie. To bardzo dziwna sprawa, ale komputer, choć stawał się coraz mniejszy, to coraz więcej potrafił.
Chyba nikt nie wyobraża sobie komputera bez ekranu, klawiatury i myszki, ale pierwsze komputery wcale ich nie miały. Dopiero jak ludzie stwierdzili, że mogliby dzięki komputerowi coś napisać, to pomyśleli o dodaniu klawiatury do komputera. KLAWIATURA ma przyciski, każdy z nich odpowiada jakiejś literce lub cyferce, więc dzięki niej możecie napisać to, na co tylko macie ochotę. Na przykład wyrazy „mama”, „tata” lub „kot”. Wszystko, co piszemy i robimy na komputerze, widać na podłączonym do niego EKRANIE (zupełnie jak w telewizorze). To tak, jakbyśmy mieli kartki papieru i kredki, tylko… troszeczkę inaczej. Na klawiaturze komputera możemy coś napisać, ale możemy to też usunąć (wyrzucić z ekranu), jeśli się nam nie podoba. Komputer może zapamiętać wszystko, co narysujecie i napiszecie. Możecie w nim pokazać wszystkie narysowane wcześniej obrazki. No dobrze. Mamy komputer i monitor, i klawiaturę. Jest jeszcze MYSZKA, ale nie myślcie, że do każdego komputera dodawana jest mała, miła myszka, która od tej pory będzie waszym ulubionym domowym zwierzątkiem. Chodzi o myszkę komputerową. To dzięki niej możemy klikać, czyli wskazywać różne rzeczy na ekranie komputera. Myszkę komputerową nazwano myszką, bo kiedy powstawała, to bardzo taką prawdziwą myszkę, z kablem jako ogonkiem, przypominała. Komputer pomaga wielu ludziom na całym świecie w ich codziennej pracy, nauce i zabawie. Komputer umożliwia nam też korzystanie z Internetu.
Ludzie wymyślili komputery i cały czas tworzą nowe, żeby coraz szybciej wykonywały coraz więcej, coraz trudniejszych rzeczy. To tak, jak byście chcieli naraz ubierać się, myć zęby, bawić się ulubioną zabawką, jeść coś smacznego. Czy potraficie zrobić tyle rzeczy jednocześnie? Nie, ale za to komputer wie, jak to robić. Można na nim wykonywać wiele rzeczy na raz. Potężne komputery pomagały ludziom w wielu sprawach, aż pewnego pięknego dnia pewien mądry
człowiek wpadł na pomysł, żeby komputery ze sobą połączyć. Dzięki temu ludzie mogliby przekazywać sobie różne rzeczy za pomocą komputerów. I tak powstał INTERNET. Pomyślcie, jeden komputer połączony z drugim za pomocą kabla! Zapewne takie dwa połączone ze sobą komputery stworzyły pierwszy, malutki Internet. A jakby dodać trzeci komputer, a potem czwarty i piąty oraz szósty? A później komputery dwudziesty i dwudziesty pierwszy oraz kolejne? Tak było z Internetem – komputerów przybywało i coraz więcej ludzi łączyło się ze sobą, tworząc sieć. Sieć podobną do utkanej przez pająka pajęczyny. Na początku Internet był w jednym mieście, potem 7 w kilku, a teraz jest na całym świecie i wy także możecie połączyć się z tą wielką komputerową siecią. Internet tworzą wszystkie komputery na calutkim świecie, które w danej chwili się z nim łączą. Częścią tej sieci jest także wasz komputer, kiedy korzystacie z Internetu
Wiecie już, co można robić dzięki komputerom. Teraz wiecie, że Internet to wielka światowa sieć, która łączy ze sobą komputery. Internetu używa wiele dzieci i dorosłych. Łączą się z Internetem za pomocą różnych kabli, radia lub satelitów krążących w kosmosie”. „(…) Dzięki Internetowi komputer stał się dużo bardziej ciekawy.
Teraz pora na zagadki:
Zgaduj zgadula – części komputera” – rozwiązywanie zagadek słownych
· Dzięki niej możesz pisać na komputerze.(klawiatura)
· Wychodzi z niego dźwięk podczas pracy na komputerze.(głośnik)
· Może być polna lub komputerowa. (myszka)
· Zmieniasz w niej toner, tusz.(drukarka)
· Na nim widzisz to, co robisz na komputerze.(monitor)
Nazwijcie poszczególne części komputera, podzielcie je na sylaby i głoski. Powodzenia.
A teraz zapraszam Was do zapoznania się z wierszem Stanisława Karaszewskiego „Mój kolega komputer”.
Rozmowa na temat usłyszanej treści wiersza.
– Jak wyglądał komputer?
– Co zrobił groźny wirus?
– Czy komputer może zastąpić prawdziwego kolegę?
– Czy macie w domu komputer?
– Do czego ludzie wykorzystują komputer?
– Czy możecie z korzystać z komputera?
Dla chętnych dzieci karty pracy.
Na powyższej klawiaturze pokolorujcie:
– na niebiesko głoski składające się na wyraz: KOMPUTER, a na zielono INTERNET.
Możecie wymyślić kolejne słowa i zapisać je na klawiaturze za pomocą wybranych kolorów.
Teraz czas na rozwiązanie komputerowego labiryntu:
Życzę dobrej zabawy.
Miłego dnia. Do jutra.
Grupa Pszczółki
Kolejny dzień naszych zajęć na odległość, zapraszamy do bezpiecznego Internetu!
1. Witajcie Pszczółki rozpoczniemy dzisiaj piosenką z zabawą ruchową, musicie wstać i ruszać się dokładnie tak jak śpiewają Brzdące w piosence. 3, 2, 1 Zaczynamy:
2. Porozmawiajcie z rodzicami o korzystaniu z Internetu. Rodzic zadaje pytanie, a wy starajcie się odpowiedzieć, a może wspólnie ustalicie co wolno, a czego nie powinno się robić w Internecie?!
– Co mogą oglądać dzieci na stronach internetowych?
– Jakie gry najbardziej lubicie, czy są one bezpieczne dla dzieci?
– Jakie zagrożenia czekają na dzieci, które korzystają z dowolnych stron internetowych?
– Ile czasu dziecko może spędzać przed tabletem, laptopem, telefonem?
– Jakie są skutki braku ruchu spowodowanego długim siedzeniem dziecka przed ekranem?
3. Wykonajcie wspólnie spis najważniejszych rzeczy, tych dobrych i tych złych, co nam daje korzystanie z Internetu. Podzielcie kartkę na pół, po prawej wypiszcie zalety, po lewej wady korzystania z Internetu
4. Zachęcam teraz do nauki piosenki „Świat realny jest genialny” – słowa znajdziecie w filmiku.
5. A teraz czas na gimnastykę- przygotuj miejsce i odpowiedni strój do ćwiczeń.
6. Zapraszam teraz do obejrzenia filmiku, w którym Sieciaki przedstawią Wam niebezpieczeństwa prosto z Internetu.
6. Na zakończenia narysujcie ilustrację. Proszę podzielić kartkę linią na połowę. Na jednej części narysujcie świat dziecka, które długimi godzinami siedzi przed komputerem, a na drugiej części świat dziecka, które spędza czas na podwórku z przyjaciółmi.
